Askerlik ve İlişki : 2. Ay

Günlerim genel itibari ile yoğun geçiyor, finaller başladı çünkü. Ders çalışmaktan hoşlanmasam da bu yoğunluktan hoşnutum, böylece zaman hızla akıp gidiyor. Bu yıl son senem ve artık ciddi anlamda okul denen illetten kurtulmak istiyorum, gerçi mezun olanlar şimdi böyle söylediğin için pişman olacaksın, okulu çok özleyeceksin diyorlar ama bilemiyorum. Lisedeyken de bitince liseyi özleyeceğimi söylerlerdi, hiç özlemedim. Okul hayatına dair özlediğim tek yer anaokulu :D Bu yüzden sanmıyorum ki üniversiteyi özleyeyim. Düşününce şaka gibi geliyor 16-17 yıllık eğitim hayatım bu yıl sonlanıyor -açıköğretimi saymassak- garip bir duygu aslında. Sanki seneye yepyeni bir hayata uyanacağım gibi hissettiriyor. Her neyse...

Gelelim diğer meseleye; bu ayın sonunda askerlikle ikinci ayımız bitiyor. Her ay bununla alakalı yazı yazmayı planlamıştım, yazacağım da. Geçen sefer de söyledim sanırım, hem bana iyi geliyor, hem geleceğe anı bırakmışım gibi hissettiriyor hem de günün birinde benim gibi birisi"acaba erkek arkadaşım askere gidince bizi neler bekliyor?" diye merak eder ve araştırmaya koyulursa ona fikir olsun istiyorum.

İkinci ay içerisinde aslında çokta önemli gelişmeler olmadı. 1 veya 2 hafta önce usta birliği belli oldu. Belli olacağı günü daha öncesinden öğrendiğimizden o gün gelene kadar heyecandan öldük ikimizde. O güne kadar ne dualar ettim, ne kadar yalvardım iyi bir yer olsun diye bir Allah bir de ben biliyoruz. Ve istediğimiz gibi de oldu sonuç, acemi birliği Ankara'daydı, usta birliği de yine Ankara çıktı. Gerçekten nasıl sevindiğimi anlatamam, riskli bir yer çıkarsa korkusu bir yandan, uzak bir yer çıkar da görüşemeyiz stresi bir yandan içim içimi yemişti beklerken fakat korktuğumuz gibi olmadı. Normalde acemi birlikleri genellikle bir ay oluyor fakat Ankara'da onun bulunduğu yer de iki aydı bu yüzden dağıtım iznine de bu cuma geliyor, yani yılbaşında beraberiz. Yılbaşına denk geldiği için de ekstra mutluyum 2013'den beri tüm yeni yıllara birlikte girdik ve buna ayrı gireceğimiz için üzülüyordum fakat şans yine güldü ve 2018'e de beraber giriyoruz. Gerçekten şanslı bir çiftiz, ben kişisel olarak da şanslı bir insanım aslında ama o ayrı bir mesele. :)

Peki ilişkimiz nasıl gidiyor? Ruhsal olarak ayrı ayrı nasılız? Aslında her şey oldukça yolunda. Uzaklık duygusal anlamda iyi geldi bile diyebilirim, özlemek ve beklemek, sabretmek gerçekten aramızda ki bağı güçlendiriyor bence. Bunun yanında belki saçma gelecek ama ona karşı bir hayranlık duygusu da yeşermeye başladı içimde, kıyafetin etkisinden mi yoksa o psikolojiyi kaldırmasının etkisi mi bende anlayamadım ama onunla ilgili her duyguya kapılarım sonuna kadar açık. Özlem bağları güçlendirse de zor günler de yaşatmıyor değil. Saçma sapan yerler de insanın aklına geliyor, bir şarkı da, yürüdüğün bir yolda, bir sohbetin içinde... Ama bunların da keyfini çıkartmak gerekiyor çünkü nereye giderseniz gidin bu tarz bir özlemi bir daha asla yaşayamayacaksınız, kıymetini bilmek gerek. Ruhsal olarak ise zor zamanlar geçirdiğim olmadı desem yalan olur, zor günler de geçirdim normalde en ufak sıkıntımda -ondan kaynaklansa bile- ona koşardım haliyle şimdi koşamadım, koşmak istemedim çünkü zaten eminim oda ruhsal olarak sıkıntıdayken huzur vermek yerine huzursuz etmek istemedim. Nitekim sürekli de mutsuz değildim ve mutsuz kalmadım, genele baktığımız da bence ikimiz de iyi idare ettik, ediyoruz.

Tüm bunların yanında askerlik psikolojisi zor bir şey. Bir sürü insanla aynı yerde yaşamak, kurallara uymak zorundasın, her gün aynı şeyler, belli bir alan, çoğunlukla sevmediğin yemekler, uykusuzluk, soğuk, özlem ve tüm bunlara rağmen güçlü olmak gerekiyor. Hep bunu düşünüyorum bu yüzden, ben evimdeyim rahatım, huzurum yerinde. Ona da huzur vermeliyim diye düşünüyorum hep sanırım ana şartta bu; huzur vermek. Hele başlarda şu 1 hafta önceye kadar hiç bir olumsuzluktan bahsetmiyor, hep harika bir sesle telefonu açıyordum, beni neşeli görünce sesi kötüyse bile konuşma ilerledikçe düzeliyordu. İtiraf edeyim 1 haftadır ara ara mızmızlıklar yapmaya başladım, gücüm azalmaya başladı bende zaten gelecek diye abartmadan kendimi saldım çünkü giden için olduğu kadar bekleyen içinde zor. Tüm sorunlarını, sıkıntılarını paylaşırken bir anda paylaşamaz oluyorsun. 

Sonuç olarak yoğun bir özleme rağmen her şey şimdilik yolunda ama bence asıl askerlik usta birliğine geçtiğinde başlayacak. Tek şansımız yakın olmamız böylece ne zaman istersem gidip görebilirim bundan dolayı içimi sıkıntılarla doldurmak istemiyorum. Eğer sizinde gitmesi yakın bir sevdiğiniz var ise hiç endişe duymayın, günler hızla akıp geçiyor, özlem aradaki bağı kuvvetlendiriyor ve sevgi katlanıyor. Bunun haricinde geriye yapılacak çok az şey kalıyor, sığınacak liman ve bol huzur kaynağı olmak, ha bir de sabırlı olmak. Sabrın sonu selamet demişler ya bence gerçekten öyle. Tabii daha ikinci ay bitti, kalan on ayda bizi neler bekliyorum bilmiyorum ama bence güzel günler çok yakında...