VİSNELİKİRAZ

Hellooooo!!! Şuan saat sabah 09:18 ben uyanalı yarım saati geçti. Önceden öğlene kadar uyuyan ben artık genellikle sabah çok erken saatlerde uyanıyorum, yıllardır ilk kez biyolojik saatim oluştu; geceleri 12-1 gibi uykum geliyor, uyuyorum sabahları da erkenden uyanıyorum bu durum beni oldukça memnun ediyor, böylece hem günü kaçırmıyorum hem de kendi düzenim yerleşmeye başlıyor. Şuan bu yazıyı da camdan dışarıyı izlerken yazıyorum, malum bahar ayındayız ağaçlar çiçek açıyor, kuş cıvıltıları akşama kadar hiç durmuyor. Sanki doğa keyifle göz kırpıyor. Bu yıl kış yaşanmaması biraz üzdü tabii, ne doğru düzgün kar yağdı ne de tam bir soğuk oldu ama bahar tam zamanında tam olması gerektiği gibi geldi bence.  Sabahları uyandığımda koltuğun burasına oturup perdeyi sonuna kadar açıp sokağı, kuşları, kedileri yani gördüğüm her şeyi uzun uzun izlemek en büyük keyfim, sanki bu şekilde damarlarımda ki kan daha kolay akıyor ve güzel şeyler gördüğümde nefes alıyor gibiyim, yüzüme bir gülümsem

   Son zamanlarda fotoğraf çekmeye merak saldım.    Elimizin altında akıllı telefonlarla geziyoruz bari mesajlaşmak dışında bir şeye yarasın öyle değil mi?     Ben de hobi olarak böyle bir şeye başladım, çekiyorum, ufak tefek ışık oyunlarıyla da zevkime daha uygun hale getiriyorum. Tabii güzel bi makineyle çekilmiş kadar olmaz kalite açısından fakat yine de benim gözüme hitap ediyor. Siz ne düşünüyorsunuz? Önerilerinizi, eleştirilerinizi bekliyorum, hepinizi öpüyorum. 

Bugün benim için asıl hayallerime dönüş yaptığım bir gün oldu. Zaten bir süredir düşündüğüm bir konu kafamı kurcalarken, annemle belgesel izliyorduk. Hayvanları kurtaran bir veteriner ana konusu idi belgeselin. 6 yaşımdan beri hayalini kurduğum şey Veterinerlik idi. Hayvan doktorlarına Veteriner dendiğini 6 yaşında öğrenmiştim o günden beri Veteriner olmak istedim.  Sürekli bunu söyleyip durdum, yaşıtlarım öğretmen olmak istiyorum, doktor olmak istiyorum derken ben Veteriner olmak istiyorum diyordum. Zaman geçti, liseye başladım.  Hatırlıyorum da 9. sınıf benim için pek çok zorlu günleri beraberinde getirmişti. Ders çalışmıyor, okulumdan, sınıf arkadaşlarımdan ve öğretmenlerimin tümünden nefret ediyordum. Derslerim berbattı.  O yıl 9. sınıfın sonunda Veterinerlik hayalimi bir kenara bıraktım çünkü sayısal zordu ve ben ders çalışmak istemiyordum, fizik, kimya ve biyoloji öğrenmek istemiyordum. En az nerede zorlanacaksam orada olmayım diye düşündüm. Ayrıca lise hocalar