VİSNELİKİRAZ

   Merhaba, yazmayınca hiç yazmıyorum, bir kere yazınca da sürekli yazasım geliyor o yüzden her zaman yaptığım gibi sizinle biraz sohbet edip gideceğim. Zihnim baya karışık aslında bu sohbeti nasıl düzene sokup yazacağımı bilmiyorum, zihnimin karışıklığı ile yazsam herhalde üst üste yığılmış kelimeler bütünü olacak sadece.     Hepimizin en önemli gündemi bir süredir korona olduğundan, üstteki giriş paragrafını yazdıktan yaklaşık on beş dakika sonra sohbeti bu yönde ilerletmeye karar verdim. Bu arada güzelde bir müzik açtım. Buraya da ekleyeyim de beraber dinleriz.     Evet şimdi devam edebiliriz, bende sanırım bir kabullenme süreci var, dünya bununla çalkalanırken ben sanki bunun bizi bulmayacağını, bulursa bile kolayca atlatacağımıza oldukça inançlıydım hatta arkadaşlarımı böyle telkin ediyordum sonra bu bizi bir buldu, ay onca insanı telkin ederken kendim kafayı yedim iyi mi? İlk bir iki hafta baya kötü geçti, hem stresli ve korku doluydum hemde çok sıkılmış ve bunalmış bir

Bir çok şeyin zevk vermediği yavan geldiği bir dönem geçiriyorum, gelecek kaygısı tüm ruhumu ve bedenimi sararken bu kaygıyı ortadan kaldıracak hiç bir girişimde bulunmadan savsaklanıyorum. Gerçekten durumum yakınmayı gerektirmeyecek kadar utanç verici çünkü sıfır çaba dolayısı ile bolca kaygı. Fakat günün sonunda ayaklanıp bir yol çizmeyi becerebilirsem yürümem daha kolay olacak. Sanmayın ki böyle söylüyorum diye battaniyenin altına girip ağlıyorum, hep depresyondayım, değilim.  Bunlar dışında anlatacak pek bir şeyim yok aslında bakarsanız okumak için biriken çok kitabım var, izlemek için not aldığım çok film ve dizi var. Bense onları okumak ve izlemek için hazır olmayı bekliyorum, bakalım... Serkan'ın askerden gelmesine 44 gün kaldı. Bunca gün nasıl bu kadar çabuk geçti o kadar şaşırıyorum ki gideceği zaman hiç geçmeyecek ve her gün özlemden delirip ağlayacağımı sanmıştım ama gayet kolay ve hızlı geçti. Diyete başlamıştım ve 1 haftada 1 kilo gitmişti bile ama tabii

Ne zaman bir şey yazmaya kalksam en çok zorlandığım şey başlık bulma konusu oluyor biliyor musunuz? Çünkü hani genellikle şu kitap, bu film, şu bu yemek hakkında yazmıyorum -onlara başlık bulması kolay- genelde neler yaptığımı, duygularımı düşüncelerimi falan anlatıyorum ya burada yani günce gibi kullanıyorum aslında burayı bu yüzden işte başlık bulmak zor oluyor benim için. Her neyse yine öylece yazacağım işte... Şuan biraz heyecanlı ve gerginim de. Mideme kramplar giriyor belki bir iki kelime bir şey yazarsam rahatlarım diye düşündüm. Havalar birden soğudu, bir çok yerde yükseklere ilk kar düşmüş bile. Bu yıl için bu evi tutarken ara kat olduğundan çok sıcak olacağını düşünerek tutmuştuk lakin hiç de öyle olmadı. Soğukların başlayıp Ekim ayının kapıyı çalmasıyla ben çoktan üşümeye başlamıştım bile ve Kasım ayının son günlerini yaşarken havanında iyice soğuması ile şuan kendimi donma moduna aldım. Böyle giderse bu kış bu evde donacağım gibi görünüyor. Bunun dışında Pazartesi günü

    En son yazımdan bu yana dört gün geçmiş. Bana bayağı uzun zaman oldu gibi gelmişti aslında bakarsanız. Hatta hala bir şeyler yazamadım diye birazcık içim içimi yiyordu. Ama yazmak mecburiyet işi olmamalı değil mi? Gerçi blogu açtığımdan beri benim için biraz mecburiyet oldu yani sonuç olarak artık bu blog benim için bir sorumluluk demek öyle değil mi? Yanlış anlamayın sakın şikayet etmiyorum bu sorumluluktan, bilakis hoşuma gidiyor.    Bu aralar biraz keyifsizim aslında. İnanın sebebini bende bilmiyorum. İçimde bir bıkkınlık mı desem yoksa yorgunluk mu öyle bir şey var. Böyle ara ara çok sıkıldım diye feryat ediveriyorum sonra biraz hayattan şikayet ediyorum, birazda okuldan ve derslerden daha sonra bir süre düzeliyorum ama bir kaç saat sonra eski keyifsiz halime geri dönüyorum.    Neyse ki şanslısınız ve size daha fazla bu keyifsizliğimden bahsetmeyeceğim çünkü biliyorum ki herkesin hayatı yeterince zor ve sıkıntı verici bu yüzden bir de iç karartıcı şeyler okuyup iyice buna