VİSNELİKİRAZ

     Yeni bir yıla girmemize şurada saatler kala bir şeyler karalamak istedim malum bu konu da bir şeyler yazmadan olmazdı.    Benim için 2015 bir yandan çok güzel bir yandan da oldukça sıkıntı verici anlarla doluydu doğrusu. Yine de güzel bir yıldı. Her yıl bugün kendimi hem oldukça heyecanlı hemde biraz buruk hissederim. Sanki bir önceki yıl da yaşadıklarım artık benden çok uzaklarmış ve artık onlar benim anılarım değilmiş gibi... Diğer yandan yeni bir yıla giriyoruz değil mi? ( Dans eden emoji) Kimileri yeni yıla girmeyi bir yıl daha yaşlanmak olarak görse de ben hayal ettiğim geleceğe bir yıl daha yaklaşmak olarak görüyorum. Yeni yıl benim için yeni umutlar demek ve yeni yılın gelişi benim için kutlanmaya değer. Bazıları kutlanmaya değer bir şey olmadığını düşünse de veya yeni bir yılın gelişi umurlarında olmasa da bence son derece önemli. Bu tarz günlerin değerlendirilmesi gerek diye düşünüyorum. Bir çoğumuz tüm bir yılı maddi ve manevi tonlarca sıkıntı içinde geçiriyoruz, e

    Kulaklıklarımı kulağıma taktım da şuan ben uzun zamandır bu kadar stressiz müzik dinlememiştim. Bölünmeden kendime ayıracağım en az bir buçuk saatim var. Muhteşem!    Bu yıldan öğrendiğim şeylerden en önemlisi şu idi : hayatta hiç bir şeyden şikayet etmemeliyiz. Zaman geliyor şikayet ettiğimiz şeyleri yana yakıla arıyoruz. Mesela ben sakinliği sessizliği arıyorum aylardır. Siz sıkılana kadar kimsenin sizi bölmeden müzik dinleyeceğini bilmek bile çok güzel.   Yolculuk yapıyorum da şimdi nasıl iyi geldi anlatamam. Bileti alana kadar bir kaç kez vazgeçecek oldum fakat cidden ihtiyacım varmış. Birde hava şuan inanılmaz güzel. En ön koltukta oturuyorum. Güneşin pırıltısı ara sıra gözlerimi kamaştırıyor. Sağ tarafıma baktığımda denizi görüyorum. İtiraf ediyorum başta Sapanca Gölü sandım değilmiş, utanarak gülen emoji.    Belki görmüşsünüzdür güneş ışıkları denize vururken denizdeki parıltıları, altın tozu serpilmişçesine olur hani. Allah'ım denizi seviyorum! Uzun uzun o sons

    En son yazımdan bu yana dört gün geçmiş. Bana bayağı uzun zaman oldu gibi gelmişti aslında bakarsanız. Hatta hala bir şeyler yazamadım diye birazcık içim içimi yiyordu. Ama yazmak mecburiyet işi olmamalı değil mi? Gerçi blogu açtığımdan beri benim için biraz mecburiyet oldu yani sonuç olarak artık bu blog benim için bir sorumluluk demek öyle değil mi? Yanlış anlamayın sakın şikayet etmiyorum bu sorumluluktan, bilakis hoşuma gidiyor.    Bu aralar biraz keyifsizim aslında. İnanın sebebini bende bilmiyorum. İçimde bir bıkkınlık mı desem yoksa yorgunluk mu öyle bir şey var. Böyle ara ara çok sıkıldım diye feryat ediveriyorum sonra biraz hayattan şikayet ediyorum, birazda okuldan ve derslerden daha sonra bir süre düzeliyorum ama bir kaç saat sonra eski keyifsiz halime geri dönüyorum.    Neyse ki şanslısınız ve size daha fazla bu keyifsizliğimden bahsetmeyeceğim çünkü biliyorum ki herkesin hayatı yeterince zor ve sıkıntı verici bu yüzden bir de iç karartıcı şeyler okuyup iyice buna

Merhabalaaar! İlk mimlenmemi yaşıyorum şuan. Bi Poşet Kitap beni mimlemiş. O zaman hazırsaak haydi başlayalııımmm! “Merak ediyorum!   Takıntılarınızı, sevdiğiniz ya da sevmediğiniz genel şeyleri.” Mesela ben: Her kurban bayramında içimin yanmasından dolayı vejeteryan olmaya karar veririm. Fakat asla olamam,genelde bayram boyunca et yiyemez halde olurum. Ama daha sonrasında etleri hapur hupur götürürüm .  Bir şeyi kafaya taktım mı o şeyi yapmadan asla rahat edemem. Yeni başlangıçlar yapmaktan çok keyif alırım. Bir kursa başlamak gibi yeni bir diziye başlamak gibi... Fakat asla hiç birisinin sonunu getiremez yarıda bırakırım. Sürekli önemli konularda önemli kararlar alır fakat aldığım kararları asla uygulamam. Hayvanlar dünya üzerinde en sevdiğim varlıklardır. Özellikle atlar. Çocukluğumdan beri en büyük isteklerimden birisi ata binmeyi öğrenmek fakat bir türlü nasip olmadı. Bir iki yıl öncesine kadar bağımlıyım denecek kadar

     Saat gece bir buçuk suları şuan. Hafiften bir baş ağrısı boy gösteriyor ve yavaş yavaş gözlerim uykunun verdiği ağırlıkla çökmeye,kapanmaya başlıyor...    Sonunda yazmaya fırsat bulabildiğim için mutluyum. Aslında dün yazmak niyetinde idim ancak maalesef fırsat bulamadım bunun için ve bir türlü aklımdan da çıkartamadım. Dünden beri blog blog blog... diye diye kendi kendimi yedim bitirdim. Bir işin bende sorumluluk duygusu yaratması pek alışageldik bir şey de değil üstelik. Bu sebeple şaşkınım.    Her neyse...    Yazmaya başlarken ve hatta dünden beri yazmak üzere aklımda milyon tane fikir varken ve şuanda da kafamda kırk tilki dönüp dolaşıyorken kelimeleri toparlayıp bir türlü yazamıyorum. Ancak yine de iki kelime olsun bir şeyler yazayım istiyorum.    Bari faydası olacağına inandığım bir şeyden kısaca bahsedip bugünkü bahsi de burada kapatayım.    Bir süredir İnterpals adında bir uygulama kullanıyorum. Online olarak kullanılan bu uygulamayı aynı zamanda telefonlarımıza

   * Yeniden merhaba, konuya giriş yapmadan önce söylemek istediğim bir şey var onunla başlamak istiyorum, blogu daha yeni açmış olmama rağmen okunma sayısı gayet iyi görünüyor ve bu beni bir hayli mutlu etti açıkçası bu sebeple okuyan herkese teşekkür ederim.    Eveett... Öncelikle kullanıcı adımdan neden size bahsediyorum buna bir değineyim kısaca : çünkü çoğu insan "visnelikiraz da neymiş o ne yaa hahaha" tarzında bir cümle kuruyor bu sebeple bunu açıklama gereksinimi duyuyorum. Blog dışında tüm sosyal medya hesaplarımda da bu adı kullandığımdan artık beni ifade ediyor diyebilirim ve öylesine koyulmuş bir adda değil üstelik.    Visnelikiraz ne manaya geliyor?     Bildiğimiz gibi kiraz ve vişne görünüş itibari ile bir birine oldukça benzemektedir. Uzun sapları,kırmızı meyvesi ve tek çekirdekli oluşu gibi bir çok ortak özellikleri mevcut - aşağıya eklemiş olduğum resimlere bakarsanız benzerliği görebilirsiniz. - Fakat aynı şeyi tatları için söyleyemiyoruz. Kiraz tatlı

Okuyan herkese merhaba,biliyorsunuz blogu bir süre önce açtım. Başlangıç yaptığım yazı en azından benim açımdan bir hayli üzüntü doluydu ve ben yazmadığım bu uzun süre zarfında bu başlangıcın hiçte doğru bir başlangıç olmadığı kanısına vardım. Ne zamandır yazmama engel olan şeyin o olduğunun farkına vardım ve sildim. Şimdi yeni bir başlangıç yapıyorum. Öncelikle blogu açma amacımdan bahsetmek istiyorum gerçi aslında bahsedilecek bir yanı da yok gibi. Uzun yıllardır kendi başıma yazan birisiyim fakat daha önce yazdıklarımı başkalarına göstermeyi pek başaramıyordum alacağım eleştiriden değilde bunun bana özel bir şey kalmasını istediğimden sanırım fakat artık öyle olmasını istemiyorum. Belkide artık kendimi hazır hissediyorum. Burada bahsedeceğim anlatacağım belirli bir konum da yok. Bazen hayattan bazen sıkıntılarımdan yada ne bileyim kullanıp hoşuma giden bir şey varsa onlardan bazende beni çıldırtırcasına mutlu eden müziklerden,filmlerden. Yani kısacası kafam bu konuda biraz kar